Przekwitanie u mężczyzn to nie mit
Zaburzenia hormonalne i ich skutki to nie tylko problem kobiet. Andropauza, czyli przekwitanie męskie, określane naukowo jako „zespół LOH” (ang. late-onset hypogonadism), spowodowane jest głównie rozpoczynającą się w pewnym wieku, postępującą niewydolnością hormonalną jąder. Zmiany te mogą stać się przyczyną poważnych problemów zdrowotnych i pogorszenia życiowej satysfakcji. Ludzie bardzo długo żyli w przekonaniu, że nie ma odwrotu, bo „starość nie radość” lecz dziś jest jasne, że te przykre objawy można znacznie opóźnić. Oczywiście, dzięki postępom nauki i medycyny.
Coraz większy problem
Problem męskiego przekwitania dotyczy coraz większej części naszego społeczeństwa. W Polsce żyje ponad 5,2 miliona mężczyzn powyżej 50. roku życia, a 2,55 miliona panów przekroczyło 60. rok życia (dane z 2006 roku). Typowe dla rozwijającego się kraju jest wprost proporcjonalne starzenie się społeczeństwa, co przedstawiają dane demograficzne. W 1980 roku mężczyźni po 50. stanowili 12,3% całego społeczeństwa, w 2006 już 13,7%. Grupa ta wymaga szczególnej opieki medycznej, zarówno w zakresie szeroko rozumianej diagnostyki medycznej, jak i leczenia.
LOH
Androgeny to męskie hormony płciowe. Ich niedobór u starszych mężczyzn był oczywisty od dawna i bardzo długo zmagano się z definicją tego problemu. Już w 1939 roku Werner nazwał zaburzenia występujące u mężczyzn „męskim klimakterium”. Na początku lat 90-tych XX wieku wprowadzono pojęcie „andropauzy”, które miało być odpowiednikiem kobiecej menopauzy.
Polecamy: Jak łatwo zwalczyć objawy menopauzy?
Z biegiem czasu sięgano po coraz precyzyjniejsze określenia: zespół ADAM (ang. androgen deficiency in the aging male, pol. niedobór androgenów u starzejących się mężczyzn), czy zespół PADAM (ang. partial androgen deficiency in the aging male, pol. częściowy niedobór androgenów u starzejących się mężczyzn).
Ostatnim pojęciem jest „późny hipogonadyzm” (LOH), który wiąże się z gorszą czynnością hormonalną jąder u mężczyzn po 50 roku życia. ISSAM podaje następującą definicję zespołu późnego hipogonadyzmu (LOH): „LOH jest to kliniczny i biochemiczny zespół związany z zaawansowany wiekiem, charakteryzujący się typowymi objawami i obniżeniem poziomu testosteronu w surowicy krwi. Wynikiem tego mogą być znaczące zmiany w jakości życia i niepożądany wpływ na funkcjonowanie wielu układów narządowych.”
Polecamy: Ryzyko impotencji wzrasta wraz z wiekiem
Coraz lepsza pomoc
Kłopoty zdrowotne starzejących się mężczyzn długo grały role drugoplanowe na scenie medycznej. W 1999 roku, ogłoszonym przez ONZ Międzynarodowym Rokiem Seniora, w Genewie powołano Międzynarodowe Towarzystwo do Studiów nad Starzeniem się Mężczyzn (International Society for the Study of the Aging Male - ISSAM). Organizacja ta ma na celu doskonalenie metod diagnostyki oraz opracowanie i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Towarzystwo organizuje międzynarodowe zjazdy co dwa lata.
Endokrynologiczne zmiany u starzejących się mężczyznom nie ograniczają się tylko do androgenów. Dotyczą one również hormonu wzrostu (GH), dehydroepiandrosteronu (DHEA), melatoniny czy hormonu tarczycy oraz niektórych nośników hormonów, takich jak SHBG.
Autor: dr n. med. Leszek Bergier, Członek Polskiego Towarzystwa Andrologicznego
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
